Bike spot: Los Angeles 

“Los Angeles? Wat valt daar nou te fietsen?” zullen velen onder ons denken. Men hoort maar al te vaak dat mensen de stad met een nare nasmaak hebben verlaten als ze er zijn geweest tijdens één van de bekende, uitgestippelde West Coast reizen van de bekende grote aanbieders. Maar weet waar je moet zijn en de ervaring wordt heel anders, zo blijkt ook nu weer.  

De grote namen 

Los Angeles is de op één na grootste stad van Amerika, alleen New York is nog groter. Gelegen in Zuid-Californië, aan de Amerikaanse westkust, te midden van een gebied dat men ‘the Greater Los Angeles Area’ noemt en zo’n 18 miljoen inwoners telt. In dit gebied liggen alle voorsteden van Los Angeles. En dat zijn er nogal wat. In deze voorsteden zijn veel plekken te vinden waar men fantastisch kan mountainbiken en wielrennen. Ook zijn er diverse grote fabrikanten uit de fietsindustrie te vinden. Vooral in Orange County, een gebied dat grenst aan de zuidoost kant van LA en ook verweven zit in die Greater Los Angeles Area komt men diverse bekende bedrijven tegen. In Laguna Beach, het Saint-Tropez van Californië, vindt men bijvoorbeeld Crank Brothers en even verderop in Irvine is Shimano USA gevestigd. In Foothill Ranch kom je Oakley tegen en als je een stukje richting het oosten rijdt vindt men in Temecula Intense Cycles. Onderweg daar naartoe kom je in Corona langs Troy Lee Designs en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Het is een waar walhalla voor de liefhebber.  

Fietscultuur 

LA kent een rijke fietscultuur in diverse disciplines. Het wielrennen heeft er een enorme aanhang, maar als het gaat om de
noppenbandjes kan je hier boeken over vol schrijven. BMX is hier zo’n beetje geboren en is nog steeds gigantisch in LA. Vanuit het BMX’en zijn veel toppers doorgegroeid in het mountainbiken. Misschien ken je oude bekenden als Dave Cullinan en Brian Lopes bijvoorbeeld. Beide heren zijn woonachtig in Laguna en ze maken nog wekelijks de trails onveilig op hun bikes. Wanneer je in de gebieden rond Los Angeles gaat mountainbiken dan valt het op dat veel mensen hier met BMX zijn groot gebracht. Op iedere trail kom je wel een dubbel sprongetje of een mooi kombochtje tegen. Sommige liggen er misschien al tientallen jaren. Ze zijn lang geleden ooit gebouwd door kids op crossfietsen en tegenwoordig maken ze deel uit van een mtb route.  

Ondergetekend redactielid had het privilege om in barre Covid tijden naar het zonnige California af te reizen voor een werktrip. Heerlijk zo aan het einde van oktober, want terwijl het hier in Nederland nat en regenachtig begint te worden kan men in Zuid-Californië nog met gemak temperaturen van zo’n 25 graden Celsius verwachten. Als je liefhebber bent van gortdroge, stoffige trails, dan zit je goed in LA. Op de Trailforks app hebben we voor aanvang van de reis flink wat research gedaan en we hadden sowieso een aantal bucketlist trails die we wilden rijden. Na aankomst op zaterdagochtend gaan we op zondag meteen op pad, er is immers geen betere manier om die jetlag eronder te krijgen. Negen uur tijdsverschil gaan niet in de koude kleren zitten maar met een stevige dosis stoke en een scheutje adrenaline komt alles goed. ‘s Ochtends rijden we eerst naar Simi Valley waar we op een flinke heuvel genaamd Rocky Peak, The Grudge gaan rijden. Een technische trail met een ‘black diamond’ aanduiding op Trailforks. De Grudge is een trail die veelal omlaaggaat maar ook enkele korte maar zeer pittige, technische klimmetjes bevat, vooral als men in 48 uur nog geen 5 uur heeft geslapen… Wederom mocht dat de pret niet drukken, want deze trail is echt gaaf! Op de parkeerplaats kwamen we enkele locals tegen die ons een shuttle gaven zodat we maar de helft van de klim hoefden te doen. Dat scheelde alweer een hoop kostbare energie. Eén rondje was wel even voldoende want ‘s middags hadden we een afspraak bij Worldwide Cyclery. Ze draaien één van Amerika’s grootste fietsenzaken, veelal gespecialiseerd in mountainbikes en hier en daar een

verdwaalde gravelbike. De merken Yeti en Revel voeren hier de boventoon. Medewerker Jared Erickson nam ons mee op sleeptouw in de bergen boven West Malibu in een gebied genaamd Sycamore Canyon. Het is hier zo uitgestrekt dat je uren kan blijven fietsen zonder ook maar iemand tegen te komen. En de trails zijn snel, supersnel. Het is eind oktober en rond een uurtje of zes wordt het donker. Met een heerlijk avondzonnetje sluiten we onze rit af om daarna van een lekker visje te genieten bij het bekende Neptune’s,  net aan de Highway 1, met uitzicht op de oceaan. Die Amerikanen hebben het nog niet zo slecht hier.  

Tussen het werk door 

Doordeweeks moet er gewerkt worden maar op vrijdagmiddag is er nog tijd over om richting Trabuco Canyon boven Laguna te rijden en nog een bucketlist trail op te zoeken genaamd ‘The Luge’. Parkeren kan bij één van California’s bekendste biker cafés, Cook’s Corner. Van hieruit is het een lange klim naar het begin van The Luge. Vele van ons hebben vast wel eens foto’s gezien van het startpunt, met de Amerikaanse- en US Marine Corps vlaggen boven op de berg. Halverwege de klim komen we Sean Borkenhagen tegen, een local die een aardig potje kan fietsen. Achteraf blijkt dat hij één van California’s snellere mannen op een crossmotor is en zelfs aan de Amerikaanse Supercross competitie heeft deelgenomen, dus het was niet gek dat deze man zo hard omlaagging. Dit soort gasten kom je hier gewoon in het wild tegen en dat is mooi om mee te maken. The Luge doet zijn naam eer aan. Het is een zwarte trail met flow van het begin tot het eind. 2,3 Kilometer en 256 meter hoogteverschil zijn voorbij voordat we het weten. Wat jammer dat die klim zo verschrikkelijk zwaar is en dat het alweer donker begint te worden.  

Motorcross 

Op maandag hebben we een dagje vrij en gaan we motorcross kijken op het circuit bij Lake Elsinore. Het is hier heel normaal dat er altijd prof rijders aan het trainen zijn en dat was ook nu weer het geval. Na enkele minuten lopen we downhill legende Randy Lawrence tegen het lijf. Hij komt met de tip om eens op Greer Ranch tussen Menifee en Murrieta te gaan rijden. Mooie flowy, snelle downhill- en enduro parcoursen waarvan de klim terug omhoog niet te zwaar is. En jawel, good-old Randy had gelijk. De trails op Greer zijn in een ver verleden gebouwd door BMX en dual slalom koning Eric Carter. Flow met een hoofdletter F. Het begint langzaamaan door te dringen dat het niet zo gek is dat Californië zoveel toppers in de sport heeft voortgebracht want het ligt hier werkelijk vol met trails waarop je werkelijk alles kunt trainen. 

Op vrijdagmiddag gaan we naar de San Juan Hills bij San Clemente waar we wederom meer van hetzelfde aan troffen. Het klimmen was hier weer wat zwaarder en langer, maar met dit soort fantastische trails en uitzichten werd iedere uphill weer volop beloond. De jetlag is nog steeds niet helemaal verdwenen en aangezien het klimmen hier toch wat zwaarder is dan thuis was het rond een uurtje vijf weer mooi geweest en dat gaf ons nog tijd om even binnen te lopen bij Troy Lee Designs, tien minuten verderop in Laguna Beach. De officiële shop op locatie in Corona is onlangs helaas gesloten voor het publiek. Naast een winkel was dat een waar museum. Troy Lee is groot geworden met het custom spuiten van helmen en in de winkel in Laguna hebben ze nog enkele exemplaren staan, waaronder twee helmen van John Tomac en Steve Peat.  

Meer Laguna 

We blijven in Laguna en de volgende dag gaan we weer op pad om nog een paar bekende trails te rijden. Via Trailforks parkeren bij de Willow Staging Area en tot onze grote verbazing vinden we nog net één plekje. Het is hier behoorlijk druk met wandelaars en fietsers die zich allemaal gaan vermaken in het Chrystal Cove State park. We worden vriendelijk verwelkomt door een park ranger en hij legt ons uit dat hij tot één uur ‘s middags aanwezig is om de parking te bewaken. Goed geregeld! Eénmaal op de fiets hebben we weinig last van de drukte en na een wederom pittige klim en een klein lusje bereiken we het startpunt van de Laguna Ridge trail. Een klassieker uit vele mountainbike video’s die we toch even af moeten vinken. Terug bij de parkeerplaats drinken we wat en daarna steken we over naar de andere kant waar we Telonics rijden. Met behulp van enkele locals worden we naar het beginpunt geloodst. Telonics is in principe een illegale trail die er al zeer lang ligt. Het is een downhill parcours en met de trailfiets moeten we hier toch even een tikje rustiger aan doen. Onderaan wordt ons geadviseerd om rechts aan te houden en richting de parking te fietsen want aan de andere kant staan de rangers meestal en als die zien dat je daar naar beneden bent gekomen heb je onmiddellijk een boete te pakken. 

De andere kant 

De volgende dag spreken we af aan de andere kant in het noordwesten van Los Angeles met Specialized ambassadeur Spencer Rathkamp. Spencer woont in Santa Clarita en is afkomstig uit de motorcross en BMX wereld. Hij heeft wat vrienden opgetrommeld en met zijn pick-up rijden we een stukje verderop naar een verzamelpunt van waar we, hoe kan het ook anders, aan een super steile lange klim beginnen.  

Met redelijk wat meters in de benen van de dagen ervoor komen we aardig kapot boven, maar de afdaling genaamd Astroman beloond ons wederom enorm voor het zware klimwerk. Alle andere trails die we hebben gereden in de omgeving van LA lagen open en bloot in de zon en er was weinig hoge begroeiing te vinden. Deze trails lagen onder de bomen en ze zagen er volgens de locals meer uit als de trails in Noord-Californië. Steil en snel, dat is hier het motto. En stoffig. Het leek af en toe meer op skiën dan op mountainbiken. ‘Brown powder’ noemen ze het ook wel. Als je ervan houdt is het supergaaf en aangezien wij thuis genoeg regen krijgen is zo’n ritje stof happen fantastisch. We gaan nog een keer terug naar boven en rijden Skunk Alley en Dirty Nurse. Alle trails hier hebben dit soort flitsende benamingen, maar ze zijn dan ook fantastisch om te rijden. Zo’n beetje iedere route die we hier hebben gereden had een  bijzonder goede flow. Dat is ons wel opgevallen.  

Om het af te leren rijden we op de laatste dag nog naar boven naar de bekende Hollywood letters op de heuvel en van daaruit hebben we nog een stukje hike-a-bike naar de bekende Wisdom Tree gedaan. De Wisdom Tree staat eenzaam boven op Burbank Peak en overleefde als enige boom de zware bosbranden van Griffith Park in 2007. Inmiddels is ook hier in de USA de klok verzet en in het donker komen we terug bij de auto. Een aantal dagen fietsen in combinatie met een werktrip is bijzonder goed bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. Alle clichés over Californië zijn waar maar wat was het heerlijk. Lekker weer, goed eten (mits je ernaar op zoek gaat), en een fantastisch gebied om te fietsen. Mocht je ooit in de buurt zijn en de kans hebben om hier op de fiets te springen, zeker doen! Een fiets huren is hier heel simpel en een bedrijf als Worldwide Cyclery verhuurd voor de liefhebbers diverse Yeti’s, Revel’s en zelfs een Unno. Maar voorlopig gaan we eerst maar weer genieten van onze eigen natte en modderige Nederlandse winter…. In het volgende nummer nemen we je overigens mee in een ander gebied in de US of A.  

Info 

Vliegen naar de Verenigde Staten is momenteel alleen mogelijk wanneer je volledig bent ingeënt én een negatieve PCR test kunt laten zien. (check altijd eerst de nieuwste ontwikkelingen hierin) 

Verblijfsmogelijkheden zijn er in de Verenigde Staten meer dan genoeg, met veel leuke plekken die je via Airbnb kunt boeken. De hotels- en motels zijn typisch Amerikaans, met standaard kamers die flink in de papieren kunnen lopen. Prijzen beginnen bij zo’n 80 dollar per nacht per persoon en gaan met gemak tot een veelvoud ervan.  

Qua vervoer moet je in Amerika simpelweg een auto hebben, alles is hierop ingericht. Mijd de snelwegen rond de spits, tenzij je aan carpoolen doet, want vreemd genoeg is deze strook vrijwel altijd vrij.  

Het eten dichtbij de Mexicaanse grens is fantastisch. Dat wil zeggen, je kunt er fantastisch eten. Heerlijk vers Mexicaans eten is een opluchting tegenover het doorgaans slechte Amerikaanse fastfood. Voor een goed ontbijt moet je je best doen, al is een ervaring in een typisch Amerikaans restaurant ook de moeite waard (maar niet qua eten). 

Tekst & foto;s: Maurice van den Tillaard