De Jura. Een middengebergte in Frankrijk en Zwitserland. Met een piek van 1720 meter, de Crêt de la Neige, en een oppervlakte van 1600 vierkante kilometer is het een echte mountainbike parel.
Te meer aangezien het relatief onbekend is, zo ook bij ons. Rijd je in de lager gelegen delen van de Jura dan is het even zoeken. Maar een recent bezoek bij Julbo en en oud bekende, François Bailly-Maître liet duidelijk zien; hier gaan we vaker komen. 

GRENSGEBIED
Op en top Frans, maar dan met vriendelijke ontvangst. Zo is het misschien nog het beste samen te vatten. Genève ligt op een steenworp afstand. Velen werken daar, maar wonen hier, net over de grens in Frankrijk. Loop een restaurant binnen en het is duidelijk. Waar wij zitten is geen toeristische trekpleister. De keuken is lokaal. Eerlijk, goed, Frans, met lokale bieren en uiteraard heerlijke Franse wijnen, kazen en ouderwetse specialiteiten zoals de tartaar. Je bevindt je tussen de locals, de steden zijn klein en er zijn weinig skiliften. Het gebergte opvallend groen, zonder enige twijfel te danken aan veelvuldige regenval.

Samen met Francois drinken we een koffietje in de door hemzelf opgeknapte zaak. Op een hoger gelegen vlakte in de Haut-Jura ligt de fraaie houten gevel van zijn BC Bike Coffee shop. Een prachtige zaak, met een werkplaats en een gamma aan producten waar je u tegen zegt. Met goede koffie, iets waar hij zelf niet zonder kan. Jaren geleden, tijdens de Enduro World Series in Whistler, zaten we nog samen een espressootje te drinken. Ditmaal wisselen we ervaringen uit in zijn eigen zaak. Enthousiast als altijd vertelt hij het plan.

Het weer is matig, maar het mag de pret niet drukken. We duiken de shuttle in, onderweg naar de trails. Vanuit de auto is het direct duidelijk, links en rechts liggen steile hellingen. Mocht er nog iemand bang zijn om makke trails te moeten rijden, vergeet het maar. Een klein kwartier later duiken we het bos in, klimmen een stukje omhoog en fietsen de singletrack op. Het opwarmertje doet je gelijk goed wakker schudden. Steil, glad en met serieuze switchbacks. Onwennig rijd ik de berg af, maar lekker dat het is. De camera blijft nog even in de tas, met plakkaten modder die links en rechts om mijn oren vliegen. Volgens François volgen straks pas de echte parels. Ik ben benieuwd.

VAN SWITCHBACKS NAAR FLOW
Oké, toegegeven. Ten tijde van dit bezoek zat ik nog als een houten klaas op mijn fiets. Na jaren gebrek aan serieuze trails is dat het resultaat. De eerste trail zat vol steile switchbacks, waar je het beste zonder enige twijfel af moet gaan. Enigszins ongerust ging ik, zonder gloednieuwe bril op sterkte, de tweede trail in. Die bleek verrassend genoeg van een heel ander karakter. Glad, uiteraard, maar dat kan niet anders met dit weer. Maar heerlijk technisch en rotsachtig. Spelend op de fiets werken we onze weg naar beneden en komen uiteindelijk uit in Sainte-Claude. Daar pakken we nogmaals een shuttle omhoog en rijden een halfuurtje later een snelle, flowy afdaling. Tot halverwege, waar een steile, spekgladdde

sectie ons opwacht. Als je hier ook maar even denkt aan je voorrem lig je al. Gaan met die banaan dus. Eén bochtje wordt gemist, daarna is het gevoel er. De begroeiing is dicht, maar zo nu en dan kun je een stukje Zwitserland ontwaren aan de overzijde. We vervolgen onze weg, rijden een paar prachtige mini couloirtjes door en komen even later verzopen maar lachend aan op de parkeerplaats. Ik werp een blik op Trailforks en zie dat er nog een gezonde massa aan trails ligt in de omgeving. François kijkt mee, lacht en zegt “dat zijn alleen de officiële.” Ik weet genoeg. De Jura wordt nogmaals aangedaan. Wil je op pad in de Jura, check dan Jura Sick Guide. Ze kunnen je ook helpen met een accommodatie.