Ouderwets lekker
‘Je sais pas’ klinkt het op een ongeïnteresseerde toon. Na nog geen vijf kilometer onderweg te zijn stuitten we op jagers, die enorme stroken bos hebben afgesloten. Ze hebben geen idee waar we wel naartoe kunnen, maar hier in ieder geval niet. Enigszins verbaasd dat dit anno 2021/2022 nog kan, rijden we verder op de bonnefooi. We dalen af richting Houffalize en duiken daar weer het bos in. Een paar kilometer later zijn we de jacht frustraties al vergeten. Het weer is subliem, het pad heerlijk technisch.
Houffalize
Het Waalse Houffalize, op net wat meer dan een uurtje rijden vanaf de Nederlandse grens, kent een rijke mountainbike geschiedenis. Jarenlang vormde Houffa het decors van één van de klassiekers in het mountainbiken. Tienduizenden toeschouwers zorgden ieder jaar weer voor een sfeer waar je u tegen zegt. Die wereldbeker is er helaas niet meer, maar de omgeving heeft nog heel wat te bieden voor mountainbikers.
Eigen route
Wij gingen aan de slag met Komoot om een eigen route te bouwen vanaf het huisje waar we verbleven. Die planning moesten we zoals vermeld omgooien. De jacht is per wet in België geregeld, waardoor jij als recreant in overtreding bent zodra je een jachtgebied in loopt. Ongeacht of de route die specifiek voor jou is aangelegd hierdoor gaat. Dat die jacht nog groot is, blijkt. We zagen talloze jagers bezig met een drijfjacht. Geen haar op ons hoofd die eraan dacht om daar maar even doorheen te gaan fietsen. Improviseren dus, met het weer van deze dag overigens geen straf. Na een klein akkefietje met een automobiliste die wel heel veel haast had, zochten we de rust van het bos weer snel op. Over een steil, breed, typisch Ardens pad omhoog. Stoempen met grote bladen, zwoegend omhoog. De zon werpt haar gouden stralen over het mos. Het is één van die dagen die je in een oogwenk alle zorgen doen vergeten.
Enkele honderden hoogtemeters later rijden we door het naaldbos richting Houffalize. Omhoog en omlaag, maar dan niet zoals we gewend zijn in ons eigen kikkerlandje. Het duurt allemaal net wat langer. We rijden omhoog over een worteltapijt en besluiten voor de fun hier nog even een paar keer omlaag te rijden. De grond biedt massa’s grip. Even later dalen we af richting de Ourthe en de ondergrond krijgt al snel de beruchte drassigheid van de Ardennen. Het mag de pret niet drukken. Het pad langs de oever is technisch en uitdagend. Je lijnkeus en technische vaardigheden maken het verschil.
Rotsen
Even later rijden we langs een heerlijk pad, offcamber, met een steile afloop richting de rivier. Overal zitten rotsen en wortels. Kortom, heerlijk om te rijden, al zul je met een hardtail de nodige moeite hier hebben. Een mooi foto momentje. ‘Kun je hem nog één keer rijden?’ Klinkt het. Ik draai om en rijdt de passage nog een keer. Een luide krak klinkt zodra mijn achterwiel de grond raakt. Ik heb mijn achterwiel precies op het scherpste stukje rots weten te plaatsen. De buitenband is doorboord. Latex is kansloos, tijd voor een binnenband. Al snel blijkt dat de rots niet alleen de buitenband, maar ook de velgrand flink heeft beschadigd. Dikke pech, maar gelukkig hield het wiel het probleemloos uit tot het eind. Het kan verkeren.
Onze tocht brengt ons langs de brouwerij waar het befaamde kabouterbier, La Chouffe, haar oorsprong kent. Drommen mensen begeven zich naar het proeflokaal. Wij slaan hem nog even over en draaien omhoog, over het asfalt, steil omhoog. Het laatste deel van onze route begeeft zich over gravelpaden, waar je met je gravelfiets niet wilt komen overigens. Het Ardense gravel bestaat uit een dodelijke mix keien die materiaal en rijder genadeloos zullen afstraffen. Dit is en blijft mountainbike terrein. De snelheden gaan omhoog. Onze fullies zijn een genot in dit terrein.
Simpel genieten
Terug bij het huisje maken we de fietsen schoon. De laag vuil op het frame is typerend. Dit was een dag in de Ardennen als vanouds. Hoewel België nog veel meer uit haar prachtige landschap zou kunnen halen als het een beetje moeite zou steken in de aanleg van ‘echte’ mountainbike paden, is de afwisseling die de omgeving nu al biedt simpelweg prachtig. Een afwisseling van ouderwets crosscountry, gemengd met het natuurschoon van Houffalize en zo nu en dan een heerlijk technisch toetje. Met een frietje en een lokaal biertje in de hand praten we na. Dit smaakt naar meer.
Verblijf
In Houffalize en de directe omgeving zijn een veelvoud aan opties om te overnachten. Wij huurden een heerlijk huisje, waar de vriendelijke eigenaar ons hartelijk ontving. Zeker wanneer je met meer personen gaat kun je zo voor weinig geld op een leuke manier in de omgeving vertoeven.
Routes
Houffalize vormt het centrale punt in een web van routes, waar je zo’n 170 kilometer aan uitgezette paden kunt rijden. Sommige van de routes zijn ouderwets, maar er zijn ook paden waar pareltjes van singletrails in te vinden zijn. Ook het voormalige wereldbeker parcours is nog (grotendeels) te rijden en is zeker een aanrader. Naast de routes van Houffalize kun je doorsteken naar de Ourthe-supérieure, waar je nog een vijftal rode routes aan elkaar kunt lussen. Kortom, meer dan genoeg om je geruime tijd te vermaken.
Tekst: Irmo Keizer
Foto’s: Irmo Keizer& Nas-Raddine Touhami
